तुला किती वेळा सांगू
माझ्याजवळ बसू नकोस,
मग हळूच डिवचल्यावर
गालातल्या गालात हसू नकोस.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
तुला किती वेळा सांगू
माझ्याजवळ बसू नकोस,
मग हळूच डिवचल्यावर
गालातल्या गालात हसू नकोस.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
बग ना सखे,
तुला बगून चंद्र हासला
तुझ्या आठवणीत मग
माझा कंठ दाठला.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
बोल ना सये,
असं किती दिवस रूसणार
माझं प्रेम मात्र शेवटपर्यंत
तुझ्यावरच असणार.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
तुझी आठवण आल्यावर
तुझाच फोटो पाहणार,
मग त्या फोटोतला चेहरा
या वेड्याला वेड लावणार.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
तुझी माझी भेट व्हावी
असं मला खुप वाटायचं,
भेटीला तू नकार दिल्यावर
मनात काहूर दाटायचं.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
तू सोडून जाताना
ह्रदय माझं रडत होतं,
दिलेल्या वेदना सहन करत
एका कोपर्यात सडत होतं.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
तूझी आठवण आल्यावर,
डोळे माझे भरून येतात
नकळत विचाराचं काहूर
नदीकाठी फिरून येतात.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
तुझी माझी मैत्री
जगाची पल्याड होती
तु म्हणायची मला
डोंगराच्या आल्याड होती.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
तू चुकत नाहीस
प्रत्येक वेळी मी चुकतो
तुझी आठवण आल्यावर
तुझ्या प्रेमा पुढे मीच झुकतो.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
असं नकोस बोलू सये,
मी तुझ्यावरच प्रेम करतो
तु निघून गेल्यावर
तुझ्याच चितेवर मरतो.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
मला माहीत नाही
ती सध्या काय करते?
पण जिथे आहे तिथे
माझ्याच नावाने झुरते.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
मी तिला म्हणत होतो,
नको आपण प्रेम करायला
तु सोडून गेल्यावर
एकांतात झुरायला.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
एवढा पण जीव लावू नको
तु सोडून गेल्यावर त्रास होईल
जसं पाखरं उडून गेल्यावर
घरटं पण उदास होईल.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
तु सध्या काय करते
मला माहीत नाही,
पण माझं मन मात्र
तुझ्याच आठवणीत झुरते.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
तु सोडून गेलीस म्हणून
तुझ्याच आठवणीत जगतो,
आठवण तुझी आल्यावर
मनातल्या मनात रडतो.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
ती भेटायला आली की,
खायाला आणायची गोड
ती बागेत रुसून बसायची
अन माझा हुयाचा हाफ मोड.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
मी नाही सोडून गेलो गं
तुच मला सोडून गेलीस
दुःख माझ्या नशिबी देऊन
प्रेमाला मोडून गेलीस.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
मी आता ठरवलय
कधीच हट्ट धरणार नाही
तु जरी सोडून गेलीस
तु आल्याशिवाय मरणार नाही.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
वेडापिसा जीव झाला तरी,
तुझ्यावरतीच प्रेम करणार
तु कर ना कर पण
हातावर तुझ्याच नावची मेहंदी काढणार.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
तिच्या सहवासात राहून
मी रमून गेलो
सहवास तिचा जास्तच वाढला
अन त्यात मी दमून गेलो.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे
तुझ्या डोळ्यातील निखारे
खुप काही सांगून गेले
विसरून मात्र जाऊ नकोस
असं म्हणत भांडून गेले.
वेडा कवी
सत्यवान कांबळे